Αθήνα, 30.4.2012
1) Ορισμένες επισημάνσεις:
α) Η εκδήλωση του Συλλόγου πραγματοποιείται τη μεθεπόμενη της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Αν έχει θετικό αποτέλεσμα, θα ’ναι ένα βήμα συμβολικής τιμής για τους ΑΓΩΝΕΣ των Εργαζομένων.
β) Είναι αναγκαία η εκδήλωση, που με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ., οργανώνεται με επίκεντρο τις εξελίξεις στην Επικουρική Ασφάλισή μας;
ΝΑΙ, κυρίως για δύο λόγους:
- Ο ένας είναι το πραγματικό πρόβλημα που συνιστά η «απόσταση» και οι χαλαρές σχέσεις των 7.200 μελών του Συλλόγου (που διαμένουν στην Αττική) με την εκλεγμένη εκπροσώπησή τους, το Διοικητικό Συμβούλιο. Οι αιτίες αυτού του προβλήματος είναι σύνθετες, πολύπλευρες και η λύση του δύσκολη.
- Ο δεύτερος είναι ένα άλλο πρόβλημα: τα Δ.Σ. των 4 συνδικαλιστικών οργανώσεων του χώρου της Εθνικής Τράπεζας δεν έχουν καταφέρει να συνυπογράψουν έστω μια κοινή ανακοίνωση, τώρα και 8 ή 9 χρόνια!
Δεν θα γίνουμε «τιμητές» καταλογίζοντας στην α ή β ή γ πλευρά την κύρια ευθύνη.
Επιμένουμε όμως στο ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ:
Ενώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πολύπλευρη και πρωτοφανή επίθεση, τόσο από την ασκούμενη δεξιά, νεοφιλελεύθερη πολιτική, όσο και από το τραπεζικό κεφάλαιο, είναι μονόδρομος και επιλογή στρατηγικής σημασίας η ενωτική, αγωνιστική δράση των εν ενεργεία και συνταξιούχων με την αντίστοιχη κοινή δράση των Διοικητικών Συμβουλίων.
Με τη διάσπαση, την αντιπαράθεση κ.λπ. είναι κερδισμένη η εργοδοσία και η αντεργατική πολιτική.
γ) Η οργάνωση αυτής της εκδήλωσης ενόχλησε ορισμένους. Όπως ενόχλησε και η αγωνιστική εκδήλωση, με την προειδοποιητική πορεία μας, την ημέρα της Γενικής Συνέλευσης.
Ενοχλεί, δικαιολογημένα την εργοδοσία.
Ενοχλεί τα πολιτικά κόμματα που ψήφισαν π.χ. το γνωστό νόμο 3371/2005 (και τα συμπληρώματά του) καθώς και τον άλλο, αυτόν που διέλυσε το Ταμείο Κύριας Ασφάλισής μας, το γνωστό νόμο 3655/2008.
Ενοχλεί τα πολιτικά κόμματα που πρόσφατα ψήφισαν και άλλο αντιασφαλιστικό νόμο, το νόμο 4052/1.3.2012, που θωρακίζει τους προηγούμενους και οδηγεί σε πλήρη μετάλλαξη και την Επικουρική Ασφάλιση.
Χωρίς αναδιανεμητική βάση και κυρίως χωρίς αλληλεγγύη γενεών.
Ενοχλεί όσους ψήφισαν ή στηρίζουν τα γνωστά Μνημόνια.
δ) Όσο για την άποψη σύμφωνα με την οποία το «πρόβλημα έχει εξαντληθεί», με βάση τις θέσεις της σχετικής ημερίδας του ΣΥΕΤΕ στις 4.12.2007, είναι τουλάχιστον εκτός τόπου και χρόνου… Η αδράνεια από τις ηγεσίες ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ που ακολούθησε την ημερίδα είχε ως αποτέλεσμα το νεοδημοκρατικό πλήγμα κατά του Επικουρικού να δημιουργεί σοβαρά τετελεσμένα: Για παράδειγμα 2.935 συνάδελφοι είναι εκτός Επικουρικού και 220 εκατομμύρια ευρώ εμφανίζονται από την Τράπεζα ως δάνειο προς το Επικουρικό (από 1.8.2008).
ε) Ποια είναι η λύση;
Έτοιμες κι εύκολες λύσεις δυστυχώς δεν έχουμε!
Σας παραπέμπουμε σε όσα αναφέρονται στην έκδοσή μας που διανεμήθηκε στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση (4.4.12).
2) Το πλαίσιο των προτάσεών μας:
α) η έντιμη ενημέρωση των συναδέλφων μας ως προς τα ζητήματα που συνθέτουν το πρόβλημα:
–– ποια είναι τα δεδομένα.
Οι Συνταξιούχοι είμαστε 13.779 (γυναίκες 7.696).
Οι Εν ενεργεία στο Επικουρικό είναι 8.878.
2.935 συνάδελφοι είναι τυπικά και ουσιαστικά στο Επικουρικό του ΙΚΑ.
–– ποια είναι η πολιτική που καθορίζει τις εξελίξεις και στην Κοινωνική Ασφάλιση.
–– ποια είναι τα ζητούμενα.
Έχουμε τη βεβαιότητα ότι η εκδήλωση της 3.5.12 (με την αναγκαία υπευθυνότητα όλων) θα συμβάλει στην αποσαφήνιση των παραπάνω ερωτημάτων.
β) Οι εισηγητές έχουν την ευθύνη ως προς την επιστημονική ενημέρωση.
Η ευθύνη για τη διαμόρφωση των θέσεων και η αντίστοιχη οργάνωση της διεκδικητικής δράσης ανήκει στα Διοικητικά Συμβούλια των συνδικαλιστικών οργανώσεών μας, αλλά και σε όλους μας, εν ενεργεία και συνταξιούχους, μιας και η λογική του «εργολάβου» δεν ταιριάζει στη συνδικαλιστική πρακτική.
γ) Η «στεγανοποίηση» των προβλημάτων του Επικουρικού θα ήταν ανεδαφική και ως εκ τούτου λάθος:
Η εργοδοσία με τις γνωστές αντεργατικές «προτάσεις» της προς τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εν ενεργεία συναδέλφων επιχειρεί να καταφέρει συντριπτικό πλήγμα στις βασικές κατακτήσεις τους: επίπεδα αποδοχών, Οργανισμός Υπηρεσίας, Συλλογικές Συμβάσεις.
Προτείνουμε λοιπόν:
την επιδίωξη σταθερού, αγωνιστικού μετώπου, από τους εν ενεργεία κι από τους συνταξιούχους, με κοινούς στόχους:
–– την υπεράσπιση της Επικουρικής Ασφάλισης και
–– την απόκρουση των παραπάνω σχεδίων της εργοδοσίας εναντίον των εν ενεργεία συναδέλφων μας.
Αφήσαμε στο τέλος το πιο δύσκολο:
Η συνολική πολιτική, που συμπυκνώνεται με τα Μνημόνια, επηρεάζει καθοριστικά:
– τόσο τους συσχετισμούς σε συνδικαλιστικό και πολιτικό πλαίσιο όσο και τις εξελίξεις στην Κοινωνική Ασφάλιση, δηλαδή και στο Επικουρικό μας, στο θεσμό των ΣΣΕ, το επίπεδο των μισθών και γενικότερα στην έξαρση της ΑΝΕΡΓΙΑΣ,
– την άδικη κατανομή του πλούτου,
– το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (ιδιωτικοποιήσεις),
– την ιδιωτικοποίηση των κερδών, αλλά… κοινωνικοποίηση των ζημιών των τραπεζιτών.
Πρόκειται για ένα συνολικό πλέγμα, που συνιστά το περιεχόμενο της δεξιάς, νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Ο αγώνας μας λοιπόν έχοντας άμεσους και σαφείς στόχους, όπως περιγράφουμε παραπάνω, επιβάλλεται – εκ των πραγμάτων – να αποκτά γενικότερο πολιτικό (όχι κομματικό) χαρακτήρα: ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ.
«… ας μην τους αφήσουμε λοιπόν να κοιμηθούν,
αν δεν μας αφήσουν να ονειρευόμαστε…»
Αλλέστα 