Αλλέστα
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ
Οι πρόσφατες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις
από τη σκοπιά του Εργατικού Κινήματος
«… αν ξυπνήσεις, μονομιάς θα ’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς», μας έλεγε προφητικά ο σοφός δάσκαλος Βάρναλης
1) Όσα βιώσαμε στο 3μηνο Απρίλης-Μάης-Ιούνης, δεν έχουν προηγούμενο για τα ελληνικά δεδομένα.
Μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έκανε ένα κρίσιμο βήμα: γύρισε την πλάτη στα πολιτικά κόμματα του «μνημονιακού τόξου», που πάνω από 40 χρόνια συγκροτούσαν το σύστημα του δικομματισμού.
Δεν έχουμε χώρο σ’ αυτή τη στήλη για να υπενθυμίσουμε όλα όσα ακούστηκαν, την περίοδο αυτή, από κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας. Με όπλα το φόβο, τον εκβιασμό, το ψεύδος, τα κέντρα αυτά χρησιμοποίησαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με τρόπους που κάνουν τις μεθόδους κι αυτού ακόμα του Γκαίμπελς να ωχριούν. Ο τρόμος τους στην προοπτική νίκης της αριστεράς απέδειξε πως
οι δυνάμεις του καθεστωτικού συστήματος, όχι μόνο πανίσχυρες δεν είναι αλλά αντίθετα «τα κάνουν επάνω τους» απέναντι στο ενωμένο και αποφασισμένο Κοινωνικό Κίνημα.
2) Στους 25 μήνες της πολιτικής των μνημονίων στα οποία μας οδήγησαν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, η ελληνική κοινωνία έχει μπει στις μυλόπετρες της καπιταλιστικής κρίσης. Η πολιτική αυτή, όπλο μαζικής καταστροφής, αποσυνθέτει την κοινωνία, εκτοξεύει την ανεργία στα επίπεδα του 1950, διαλύει την οικονομία, οδηγεί σε κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά ΑΔΙΕΞΟΔΑ.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΡΑ, βρήκε τον κύριο εκφραστή της στις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς η οποία, μέσα από μια ριζικά διαφορετική πορεία, θέτει σαν στόχο την άμεση «αντικατάσταση» των μνημονίων με ένα πρόγραμμα ανόρθωσης της κοινωνίας και συνολικής ανασυγκρότησης της οικονομίας, ένα πρόγραμμα ουσιαστικών αλλαγών που θα ενισχύει:
— την ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ, καθώς η ανεργία συνιστά την πιο μεγάλη κοινωνική αδικία,
— τη δημοσιονομική σταθερότητα και την ανάκαμψη των μισθών και συντάξεων,
— την καταπολέμηση της φτώχιας και των κοινωνικών ανισοτήτων,
— την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, καθώς είναι γνωστό ότι τα φαινόμενα Τσοχατζόπουλου, Δομημένων Ομολόγων κ.λπ. συνιστούν την κορυφή του παγόβουνου.
ΟΛΟΙ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΠΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
ΠΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΑΣ
3) Τα εκλογικά αποτελέσματα, τόσο της 6.5.12 όσο και της 17.6.12 είναι γνωστά! Να επισημάνουμε την αποθέωση της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, δηλαδή το καλπονοθευτικό τερατούργημα (έργο του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και αυτό), που κλέβει 50 βουλευτικές έδρες, χαρίζοντάς τις στο πρώτο κόμμα.
4) Μετά τις εκλογές τι θα ακολουθήσει;
Ως «μαύρο» χιούμορ ακούγεται η πρώτη δήλωση του κ. Σαμαρά, ευθύς μετά την ορκωμοσία του: «Ζητώ πατριωτισμό από τον ελληνικό λαό. Με τη βοήθεια του Θεού θα βγούμε από την κρίση»!!! Έχει το «μέτρο του πατριωτισμού» (πόθεν και πώς) και τη «διαμεσολάβηση» του Θεού! Ένας πρόσφατος Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν πιο μπροστά: δήλωσε κατά την ορκωμοσία του κι αυτός ότι «συνομιλεί με το Θεό»!!!
Είναι πάντως προφανές ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στη θέληση και τις ανάγκες του Λαού αφ’ ενός και τη «νέα» 3κομματική Κυβέρνηση αφ’ ετέρου. Η δεδομένη μνημονιακή ρότα και της «νέας» Κυβέρνησης συνιστά την αντικειμενική και μόνιμη ΑΙΤΙΑ της σίγουρης ΛΑΪΚΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ.
4) Νέες συνθήκες, νέα καθήκοντα για το Συνδικαλιστικό Κίνημα. Είναι γενική διαπίστωση πως αλλαγή απαιτείται και στο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ!
Η εικόνα από τις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ, της ΟΤΟΕ, της ΟΣΤΟΕ, του ΣΥΕΤΕ και του δικού μας Συλλόγου, για να αναφερθούμε σε «γνωστές» καταστάσεις, μόνο αισιοδοξία δεν εμπνέει.
Η κρίση από την 25μηνη μνημονιακή πολιτική έφερε στην επιφάνεια – εκτός των άλλων – και την πολύχρονη σκουριά στις δομές και λειτουργία του Εργατικού Κινήματος.
Σκουριά που είναι το αποτέλεσμα κύρια των πρακτικών εργοδοτικού ή κυβερνητικού συνδικαλισμού και της κομματικής εξάρτησης, που ακυρώνουν την αναγκαία ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ του Εργατικού Κινήματος.
ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΕΠΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ «ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ» ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ!
Επανοικοδόμηση με παράλληλες πορείες από κάτω προς τα πάνω και από πάνω προς τα κάτω.
Εν δράσει με δίκαιη φορολογία, με αποκατάσταση των ΣΣΕ, με πάταξη της διαφθοράς. Αποκατάσταση μετά τα πλήγματα στην Κοινωνική Ασφάλιση, στις εργασιακές σχέσεις, στο καθεστώς των αμοιβών και συντάξεων. Είναι απολύτως απαραίτητο να αναπτύξουμε αξιόπιστη διεκδικητική δράση που θα αποκτήσει εκ των πραγμάτων και πολιτικά (και όχι κομματικά) χαρακτηριστικά και θα συμβάλει στο γενικότερο αναγκαίο στόχο, την ανατροπή δηλαδή της αντεργατικής και αδιέξοδης μνημονιακής πολιτικής. Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτή την προσπάθεια: η ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ, ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΣΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ.
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ «ΑΛΛΕΣΤΑ»
22.6.2012
Αλλέστα 