Αλλέστα
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ
ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ:
ΘΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Ή ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ;
Η συντονισμένη ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ (και) από τις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις των Συνταξιούχων είναι χρέος μας, απέναντι στα «παιδιά και τα εγγόνια μας», απέναντι στους «πατεράδες και παππούδες μας»
Έχουμε ανάγκη μιας ΝΕΑΣ στρατηγικής: αυτής της ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Αθήνα, 10.9.2012
Συνάδελφοι,
Συμπληρώνονται 29 μήνες από την «υπαγωγή» της χώρας μας στο γνωστό καθεστώς των μνημονίων (Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-Ε.Κ.Τ.). Δεν χρειάζεται να περιγράψουμε τις καταστάσεις που βιώνουμε, μαζί με όλη την Κοινωνία.
Ας πάμε λοιπόν στο «διά ταύτα»:
1. «αν έχεις μπόι μόνο 1,65, τότε δεν γίνεται ν’ αξιώνεις θέση ως παίκτης του ΝΒΑ»!
Η Διοίκηση της αυτοαποκαλούμενης «Ανώτατη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδας», που διακρίθηκε ως προς την ΑΔΡΑΝΕΙΑ της (και) στους 29 αυτούς κρίσιμους μήνες, δεν μπορεί λοιπόν να διεκδικεί το ρόλο που έχει το γκεσέμι, δηλαδή ο μπροστάρης, ο οδηγός!
Στερείται και της «έξωθεν καλής μαρτυρίας», καθώς «εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλειπής»!
Ας μην επιμείνει λοιπόν και ας παραμείνει στη μέχρι τώρα «θέση» της.
2. Μια ΑΛΛΗ, ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ:
Πιάνοντας το νήμα από το σημείο που το «άφησε» (ξέρουμε πώς) το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Συνταξιούχων Εθνικής Τράπεζας (βλέπε αντίγραφο σχετικής πρόσκλησης), η ΠΡΟΤΑΣΗ που τίθεται στην κρίση σας προς συζήτηση έχει 2 όψεις:
Α. Η μία αφορά την κατεύθυνση, τους στόχους του κοινού αγώνα.
Β. Η άλλη αφορά τον «φορέα», το «σχήμα» που θα συντονίσει την αναγκαία δράση.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ Μας, ως βάση διαλόγου, είναι η ακόλουθη:
1. Ως προς το «περιεχόμενο», τους στόχους του αγώνα διατυπώνουμε τους ακόλουθους άξονες:
- Να ματαιωθεί η ψήφιση των εφιαλτικών «νέων» μέτρων των 17,5 δισ. ευρώ.
- Να υπερασπίσουμε το ρόλο και τους θεσμούς της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης (Συντάξεις-Πρόνοια).
- Να διεκδικήσουμε την αποκατάσταση των Ασφαλιστικών Ταμείων από τη «νέα» ληστεία των διαθεσίμων τους από τις διατάξεις του PSI.
- Να υπερασπίσουμε τους μισθούς, τις Συλλογικές Συμβάσεις, τις συντάξεις. Να διεκδικήσουμε την επαναχορήγηση των δώρων (Χριστουγέννων, Πάσχα και Επιδόματος Αδείας).
- Μαζί με τους εν ενεργεία συναδέλφους να βάλουμε φραγμό στην ΑΝΕΡΓΙΑ, που φτάνει στα επίπεδα του 1950, με ένα στους δύο νέους ΑΝΕΡΓΟ.
- Να συμβάλουμε στην οικοδόμηση «μετώπου για την αναβάθμιση της Δημόσιας Παιδείας».
- Να διεκδικήσουμε «δίκτυο» ουσιαστικής προστασίας για τους ΑΝΕΡΓΟΥΣ, τους κοινωνικά αποκλεισμένους, καθώς και άμεσα μέτρα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
- Άμεση χρηματοδότηση του ΕΟΠΥ, για τα τερματιστεί η «αιχμαλωσία» των ασφαλισμένων.
- Ματαίωση των σχεδίων για «νέα» εφεδρεία, δηλαδή ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ.
- Υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και επιχειρήσεων. Απόκρουση των «νέων» σχεδίων ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ (ΕΛΤΑ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Ε.Υ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ).
- Να συμβάλουμε στην οικοδόμηση ΜΕΤΩΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ.
2. Ως προς το «σχήμα», τον «φορέα» που προτείνουμε για το συντονισμό δράσης, αξιοποιούμε την πείρα του Εργατικού Κινήματος.
Στις σημερινές συνθήκες η πρότασή μας μπορεί να συνοψιστεί στα ακόλουθα:
Όσες συνδικαλιστικές οργανώσεις, πρωτοβάθμιες ή δευτεροβάθμιες, δέχονται να συζητήσουν και να συνδιαμορφώσουν τους στόχους, την τακτική και τα μέτρα του αγώνα, να αποτελέσουν ένα ανοικτό συντονιστικό σχήμα (ΣΥ.ΔΡΑ.Σ.Ο.) (να εξεταστεί η δυνατότητα συμμετοχής συνδικαλιστικών κινήσεων ή και συνδικαλιστικών στελεχών).
Ένα πρώτο έργο του σχήματος αυτού είναι (κατά τη γνώμη μας) να απευθυνθεί σε όσες συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν παραβρίσκονται στη σημερινή σύσκεψη. Επιδίωξη είναι να διευρυνθεί όσο γίνεται το Μέτωπο των δυνάμεών μας και με την έννοια αυτή το σημερινό σχήμα είναι ανοιχτό για όλες τις δυνάμεις που θέλουν να συνδράμουν στον κοινό αγώνα.
Αυτονόητη και αναγκαία θεωρούμε τη συμμετοχή των συνδικαλιστικών οργανώσεων των Δημοσίων Υπαλλήλων, από τον ΟΤΕ, τα ΕΛΤΑ, την ΕΥΔΑΠ, τον ΟΣΕ, τη ΔΕΗ, την πρώην Ολυμπιακή, τους ΟΤΑ, τον ΟΑΣΑ, καθώς και την Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ-ΟΚΑ (που έχει αναπτύξει αξιόλογη αγωνιστική δράση).
3. Μια πρώτη μορφή αγώνα, που μπορεί να συζητηθεί – κι από σήμερα – είναι:
η διοργάνωση παναττικού συλλαλητηρίου των Συνταξιούχων στις 21.9.2012 ή στις 22.9.2012 (μια ιδέα για τόπο συγκέντρωσης είναι αυτή της οδού Σίνα, που έχει συνδεθεί με πολλούς αγώνες).
Ως επόμενο βήμα μπορεί να εξεταστεί η οργάνωση ανάλογων συλλαλητηρίων σε πόλεις εκτός Αττικής (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλο, Λάρισα, Ηράκλειο, Χανιά, Γιάννενα, Καλαμάτα κ.ο.κ.).
Όμως «πρώτο» μήνυμα, από σήμερα κιόλας, απευθύνεται στις Διοικήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ: να οργανώσουν τον αναγκαίο αγώνα. Η προκήρυξη γενικής πανεργατοϋπαλληλικής απεργίας είναι αναγκαίο βήμα.
Συνάδελφοι,
Αναπτύσσοντας την αναγκαία, αξιόπιστη διεκδικητική δράση ως προς τα παραπάνω προβλήματα, επιβάλλεται – εκ των πραγμάτων – η δράση μας να αποκτά και πολιτικά (όχι κομματικά) χαρακτηριστικά.
Να συμβάλει δηλαδή στη διαμόρφωση γενικότερου Κινήματος, με στόχο την ανατροπή της αντεργατικής, αδιέξοδης μνημονιακής πολιτικής.
Η Γραμματεία της Συνδικαλιστικής Κίνησης «Αλλέστα»
Αλλέστα 