ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ (ΔΑΣ)
ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΕ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΕ ΚΑΙ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Αθήνα, 17.4.2013
Τις τελευταίες ημέρες εξελίσσεται ένα δράμα γύρω από την ανακεφαλαιοποίηση και την προοπτική της Εθνικής Τράπεζας. Ένα δράμα, που δεν περιορίζεται στενά στην τύχη της ΕΤΕ, αλλά αφορά το χαρακτήρα της, τη συνολική λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, αλλά και το δικό μας μέλλον, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά μας.
Οι μεθοδεύσεις που έγιναν για την ακύρωση της συγχώνευσης με τη Eurobank, η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης, όπως και η πολιτική στόχευση τρόικας και κυβέρνησης για μηδενική εμπλοκή του δημοσίου στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, διαμορφώνουν το περιβάλλον. Ως εργαζόμενοι, απαιτείται να είμαστε ενημερωμένοι για όλες τις πτυχές των εξελίξεων, να βρισκόμαστε σε αγωνιστική εγρήγορση, για να υπερασπιστούμε αποτελεσματικά τα δικαιώματά μας.
Πως φτάσαμε μέχρις εδώ;
Τη δεκαετία της αλόγιστης πιστωτικής επέκτασης, των δεκάδων δισεκατομμυρίων ως κέρδη οι τράπεζες, της φρενίτιδας του υπερδανεισμού, της παραζάλης των στόχων, των bonus και των stock options, η ΔΑΣ ήταν από εκείνους που κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα έθεταν ενστάσεις. Αποδείχτηκε ότι το στρεβλό αυτό μοντέλο, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, ήταν από τους βασικούς παράγοντες, που οδήγησαν στην εφιαλτική καταστροφή που ζούμε σήμερα. Και τότε, η ΕΤΕ ήταν πρωταγωνίστρια…
Σημαντικό στοιχείο της κερδοφορίας των τραπεζών σε όλη εκείνη την περίοδο ήταν το προνομιακό δικαίωμά τους να δανείζονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με χαμηλό επιτόκιο (περίπου 1%) και στη συνέχει να δανείζουν το ελληνικό δημόσιο, που βάσει των ευρωσυνθηκών δεν έχει το ίδιο δικαίωμα, με πολλαπλάσια επιτόκια (ως 4%), μέσω αθρόας αγοράς ομολόγων.
Με τον ίδιο τρόπο, όμως, που οι τράπεζες συσσώρευσαν υπερκέρδη για μια δεκαετία, υπέστησαν σημαντικές συνέπειες από το περυσινό PSI+, που «κούρεψε» τα ελληνικά ομόλογα με αποκλειστικά θύματα αυτές, τα ασφαλιστικά ταμεία και εγχώριους αποταμιευτές. Κάπως έτσι βρέθηκε η ΕΤΕ και οι περισσότερες τράπεζες στην Ελλάδα με αρνητικά ίδια κεφάλαια, με άμεση την ανάγκη της ανακεφαλαιοποίησής τους.
Το ναυάγιο της συγχώνευσης
Η επιλογή της συγκέντρωσης του τραπεζικού συστήματος σε ένα κλειστό ολιγοπώλιο υπήρξε προδιαγεγραμμένη πολιτική επιλογή της τρόικας και της κυβέρνησης. Στόχος είναι η λειτουργία των τραπεζών με αυστηρά ιδιωτικοοικονομικούς όρους. Στόχος άμεσα συνυφασμένος με την επιδίωξη να λειτουργούν οι τράπεζες όχι με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας, αλλά για την εξυπηρέτηση των πιστωτών της χώρας.
Στα πλαίσια των αναδιαρθρώσεων αυτών, η ΕΤΕ ανακοίνωσε τον περασμένο Οκτώβρη την πρόθεσή της να εξαγοράσει τη Eurobank, μια τράπεζα με πολλούς «σκελετούς στη ντουλάπα». Γεγονός που ολοκληρώθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο με την ανταλλαγή των μετοχών του 85% της Eurobank. Κι ενώ όλοι ανέμεναν την έναρξη των διαδικασιών της νομικής και λειτουργικής συγχώνευσης των δυο τραπεζών και την από κοινού διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης, η τρόικα ανακοίνωσε την ξεχωριστή ανακεφαλαιοποίησή τους, ανατρέποντας με τρόπο βίαιο τα δεδομένα.
Για το ναυάγιο της συγχώνευσης υπάρχουν ευθύνες σε πολλά επίπεδα. Η πολιτική ευθύνη βρίσκεται σαφώς στην πλευρά της τρόικας (Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ.) και της κυβέρνησης, που χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να εξυπηρετήσουν το σχεδιασμό τους για το τραπεζικό σύστημα, πάντα με το πρόσχημα της «βιωσιμότητας». Πρόκειται για απόφαση που συναρτάται άμεσα με ότι έγινε στην περίπτωση της ΑΤΕ και του Τ.Τ..
Οι ίδιοι που έδωσαν την έγκρισή τους για να προχωρήσει το ντηλ, ήταν αυτοί που το σταμάτησαν. Στο επίπεδο αυτό, οι ευθύνες απλώνονται και στη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία εξαντλεί το ρυθμιστικό της ρόλο στην εξυπηρέτηση των ισχυρών συμφερόντων του τραπεζικού και χρηματιστικού κεφαλαίου, σε βάρος του οποιουδήποτε δημόσιου συμφέροντος. Άμοιρη ευθυνών, τέλος, δεν είναι ούτε η σημερινή διοίκηση της ΕΤΕ.
Μας αρκούν οι δικαιολογίες που δόθηκαν από τρόικα και κυβέρνηση, ότι οι εξελίξεις στην Κύπρο άλλαξαν πλήρως τα δεδομένα; Ότι το ενδεχόμενο μη βιωσιμότητας μιας ενοποιημένης ETE-Εurobank θα επέφερε ανεπανόρθωτες συνέπειες στο δημόσιο χρέος της χώρας, αν χρειαζόταν εκ νέου ανακεφαλαιοποίηση; Ή μήπως υπάρχουν άλλοι λόγοι για το ναυάγιο, πίσω από αυτούς που λέγονται;
Θεωρούμε, ότι με βάση και τις επιδιώξεις τους, τρόικα και κυβέρνηση πέτυχαν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Πρώτα από όλα, γιατί αποφεύγουν τελικά το σχηματισμό ενός τραπεζικού κολοσσού, εξασφαλίζοντας ότι θα είναι πιο εύκολο να πωληθούν μετά τη χωριστή «εξυγίανσή» τους οι δυο τράπεζες. Επιπλέον, γιατί με την ακύρωση του ντηλ, ακυρώνουν και την όποια μελλοντική δυνατότητα θα υπήρχε να αξιοποιηθεί η νέα ΕΤΕ ως όχημα μιας άλλης οικονομικής πολιτικής, διαφορετικής από αυτήν που επιβάλλεται με τα Μνημόνια. Τέτοιο εργαλείο, συνεπώς, δεν θα πρέπει να υπάρξει, ούτε καν ως δυνατότητα…
Άλλο κρατικοποίηση, άλλο τροϊκανοποίηση
Με την ανακοίνωση της αναστολής της συγχώνευσης ΕΤΕ-Eurobank, σύσσωμος ο τύπος αναφερόταν στο ενδεχόμενο δήθεν «κρατικοποίησης» της ΕΤΕ. Κάτι που γίνεται εκ του πονηρού και με σαφή πολιτική στόχευση την απαξίωση εκ των προτέρων της έννοιας του δημόσιου ελέγχου στο τραπεζικό σύστημα.
Για όσους γνωρίζουν καλά την πραγματικότητα και το νομικό πλαίσιο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η ένταξη στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δεν αποτελεί κρατικοποίηση. Όπως αναφέρεται στο ίδιο του το καταστατικό, το ΤΧΣ είναι «νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, το οποίο δεν ανήκει στο δημόσιο τομέα, διαθέτει διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, λειτουργεί αμιγώς κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας…» (πηγή: Site ΤΧΣ – http://www.hfsf.gr). Σκοπός του είναι η «εξυγίανση» των τραπεζών και στη συνέχεια η πώλησή τους στο ιδιωτικό χρηματιστικό κεφάλαιο.
Το ΤΧΣ είναι, συνεπώς, ένα εργαλείο της τρόικας για τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Λειτουργεί υπό την εποπτεία του Ευρωπαϊκού ΤΧΣ και χρηματοδοτείται από δάνεια που αυτό δίνει στο ελληνικό δημόσιο. Ως κοινωνία, δηλαδή, πληρώνουμε τις τράπεζες με επιβάρυνση του δημόσιου χρέους, χωρίς όμως να τις ελέγχουμε. Δεν πρόκειται συνεπώς για κρατικοποίηση, αλλά για τροϊκανοποίηση των τραπεζών, με στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
Τα 2 σενάρια για την ΕΤΕ και ο στόχος του 10%
Με βάση το νόμο πλαίσιο για το ΤΧΣ, δύο είναι τα σενάρια για την τύχη της ΕΤΕ. Αν επιτευχθεί ο στόχος για κάλυψη του 10% της Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου (800 εκ. ευρώ), οι μέτοχοι της τράπεζας διατηρούν το μάνατζμεντ. Στην αντίθετη περίπτωση, ο έλεγχος της ΕΤΕ περνά αποκλειστικά στο ΤΧΣ.
Η διοίκηση της ΕΤΕ κάνει το «νυν υπέρ πάντων αγώνα» για να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσό των 800 εκ. Απεύθυνε, μάλιστα, κάλεσμα στο προσωπικό της τράπεζας να στηρίξει την προσπάθεια αυτή. Αξίζει,όμως, να αναλυθεί, τι ακριβώς θα συμβεί στην περίπτωση που το εγχείρημα πετύχει.
Στο απαιτούμενο 10% της ΑΜΚ, όπως μέχρι σήμερα πληροφορούμαστε, δεν θα προσμετρηθεί η συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων που είναι ΝΠΔΔ (ΙΚΑ-ΟΑΕΕ κλπ), όπως και των υπόλοιπων δημόσιων φορέων που είναι μέτοχοι (πχ Εκκλησία). Άρα το ποσοστό του 10% θα πρέπει να καλυφθεί αποκλειστικά από ιδιωτικά κεφάλαια, με την ΕΤΕ να απευθύνεται στο εγχώριο βιομηχανικό και εφοπλιστικό κεφάλαιο. Οι φήμες, μάλιστα, που θέλουν την οικογένεια Λάτση να ενδιαφέρεται να μπει δυναμικά στην ΑΜΚ, αποκαλύπτουν αρκετές «σκοτεινές» πτυχές της εξαγοράς της Eurobank, που έγινε χωρίς την υποχρέωσή των μέχρι πρότινος ιδιοκτητών της να την ανακεφαλαιοποιήσουν.
Με δεδομένο, ότι το υπόλοιπο 90% της ΑΜΚ θα καλυφθεί από το ΤΧΣ, είναι φανερό, ότι μετά την ολοκλήρωση της ΑΜΚ, το ποσοστό των ασφαλιστικών ταμείων στην ΕΤΕ θα συρρικνωθεί συντριπτικά, από το 12% στο 1% περίπου. Ενώ σε ότι αφορά το 5% των ΝΠΙΔ ασφαλιστικών ταμείων ( όπως τα δικά μας ΤΥΠΕΤ, Επικούρησης και Αυτασφαλείας), ακόμη κι αν συμμετέχουν στην ΑΜΚ, θα υποστούν κι αυτά αντίστοιχη συρρίκνωση, αν δεν ασκήσουν μελλοντικά τα δικαιώματα αγοράς μετοχών (warrants).
Εδώ πρέπει να εξηγηθεί, ότι warrants θα λάβουν όλοι οι συμμετέχοντες στην ΑΜΚ σε αναλογία 9:1. Αυτό σημαίνει, ότι σε βάθος χρόνου 5ετίας, θα έχουν δικαίωμα να αγοράσουν σε προκαθορισμένη τιμή άλλες 9 μετοχές για κάθε 1 που θα πάρουν από την ΑΜΚ. Δεν πρόκειται για δώρο, αλλά για τη διαδικασία που προβλέπεται για την επιστροφή των κεφαλαίων που σήμερα βάζει το ΤΧΣ. Θα έχουν όμως τα ασφαλιστικά μας ταμεία τη δυνατότητα να καλύψουν αυτά τα ποσά, για να διατηρήσουν το ποσοστό τους;
Συνεπώς αυτό που παρουσιάζεται ως «εθνικός στόχος», σημαίνει ουσιαστικά την ολοκληρωτική αλλαγή του χαρακτήρα της ΕΤΕ, από «Τράπεζα των Ασφαλιστικών Ταμείων», σε πλήρως ιδιωτική τράπεζα. Ενώ ταυτόχρονα, παρόλο που το μάνατζμεντ θα διατηρηθεί σε «ελληνικά χέρια», το ΤΧΣ θα έχει καθοριστικό ρόλο και δικαίωμα ψήφου σε όλες τις αποφάσεις για στρατηγικές κινήσεις της τράπεζας, πωλήσεις στοιχείων ενεργητικού και μείωση λειτουργικού κόστους…
Η αντίθετη περίπτωση φαντάζει ακόμη χειρότερη. Αν δεν καλυφθεί το 10% της ΑΜΚ, το ΤΧΣ γίνεται το απόλυτο αφεντικό και η ΕΤΕ μετατρέπεται σε τράπεζα της τρόικας. Το πλαίσιο λειτουργίας του ΤΧΣ είναι δεδομένο. Η γρήγορη «εξυγίανση» δηλαδή, με μάζεμα του ενεργητικού, και περικοπή των εξόδων, προφανώς και της μισθοδοσίας. Στόχος θα είναι η πώληση της ΕΤΕ το συντομότερο δυνατό και αφού καταστεί «βιώσιμη», ώστε το ΤΧΣ να ανακτήσει όσα περισσότερα από τα κεφάλαια που θα διαθέσει.
Εκείνο που προκύπτει είναι, ότι και στις δυο περιπτώσεις θα έχουμε πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΕΤΕ, μετάλλαξη της τράπεζας σε μηχανισμό εξυπηρέτησης των συμφερόντων του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, και κυρίως των πιστωτών της χώρας. Χωρίς να τρέφουμε αυταπάτες, θεωρούμε ότι υπάρχει ποιοτική διαφορά ανάμεσα στα δύο σενάρια. Η πρώτη περίπτωση ίσως αφήνει περιθώριο μελλοντικών διεκδικήσεων σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, ενώ η δεύτερη είναι απλά «τελειωμένη υπόθεση».
Ο πραγματικός κίνδυνος «αφελληνισμού»
Από την πρώτη στιγμή τέθηκε ως ζήτημα ο κίνδυνος αφελληνισμού της ΕΤΕ. Όσοι τον επικαλούνται, όμως, περιορίζονται στο αν το μάνατζμεντ της ΕΤΕ θα μείνει σε «ελληνικά χέρια». Υποτιμώντας, έτσι, το κύριο ζήτημα που τίθεται. Διότι, τόσο η Πειραιώς, όσο και η Alpha, ελληνικό μάνατζμεντ έχουν. Αυτό που όμως έχει την κυρίαρχη σημασία, είναι τι πολιτική θα ακολουθεί η τράπεζα, σε ποια κατεύθυνση θα εστιάζει τη λειτουργία της.
Για εμάς, το κύριο ζήτημα είναι αν η ΕΤΕ θα λειτουργεί στο μέλλον προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος και των αναγκών της ελληνικής κοινωνίας και όχι στη λογική του κέρδους, των αγορών, και των αξιώσεων των πιστωτών σε βάρος της χώρας. Σε αυτά τα στοιχεία έγκειται ο πραγματικός κίνδυνος αφελληνισμού. Να απολεσθεί, δηλαδή, οριστικά η δυνατότητα η ΕΤΕ να αποτελέσει στο μέλλον ισχυρό δημόσιο εργαλείο οικονομικής πολιτικής σε μια κατεύθυνση διαφορετική. Κίνδυνος που δεν αντιμετωπίζεται ούτε στην περίπτωση που τελικά επιτευχθεί ο στόχος του 10%, αφού η έστω και έμμεση συμμετοχή του δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζας θα είναι απειροελάχιστη.
Ανακεφαλαιοποίηση και τέλος;
Καλλιεργείται η αντίληψη, ότι με τη διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης ξεπερνιέται ο σκόπελος των χρηματοδοτικών κενών στις τράπεζες, η κατάσταση εξισορροπείται και βαίνουμε σταδιακά σε καθεστώς ομαλότητας. Μια στοιχειώδης ανάλυση της πραγματικότητας, όμως, μας οδηγεί σε άλλα συμπεράσματα.
Οι μνημονιακές πολιτικές σκληρής λιτότητας έχουν βυθίσει τη χώρα σε ένα σπιράλ θανάτου. Η ύφεση δεν αντιμετωπίζεται αλλά βαθαίνει και παίρνει χαρακτηριστικά διάλυσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Με την ανεργία στο 27,5%, τους μισθούς και τις συντάξεις να μειώνονται συνεχώς και την παραγωγική δραστηριότητα να εξανεμίζεται, οι προοπτικές ανάκαμψης περιορίζονται στα κυβερνητικά ευχολόγια.
Κι όμως, στα αποτελέσματα χρήσης που δημοσίευσε η ΕΤΕ, διαπιστώνει ότι μειώνεται ο ρυθμός αύξησης των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Διαπίστωση που δε λαμβάνει υπόψη ούτε την πραγματικότητα, ούτε την προοπτική των οικονομικών μεγεθών, αφού είναι γνωστό, ότι τα προγράμματα τρόικας και κυβέρνησης πέφτουν διαρκώς έξω από τις εκτιμήσεις.
Είναι βέβαιο ότι και στα επόμενα χρόνια θα διογκώνονται τα «κόκκινα» δάνεια, ενώ κάποια στιγμή θα σταματήσουν να αποδίδουν και οι «επαναρρυθμίσεις», με αποτέλεσμα να χρειαστεί πιθανά ένας νέος κύκλος ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Και τότε;
Το δεδομένο είναι ότι υπάρχει οροφή στα χρήματα που διαθέτει το ΤΧΣ. Δεν πρόκειται να δοθούν πάνω από 50 δις ευρώ. Αν χρειαστούν και άλλα κεφάλαια τα επόμενα χρόνια, αυτά δεν αποκλείεται να προκύψουν από μέτρα αντίστοιχα με αυτά που εφαρμόστηκαν στην περίπτωση της Κύπρου. Προοπτική, την οποία αποδεδειγμένα πια σκέφτονται οι «σοφοί» σε Βρυξέλλες και Φραγκφούρτη.
Τι έχουν να προσμένουν οι εργαζόμενοι;
Βασική προϋπόθεση για να δοθούν τα κεφάλαια από το ΤΧΣ είναι να κατατεθεί επιχειρησιακό σχέδιο, που να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα της τράπεζας σε βάθος 5ετίας. Ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει αναδιαρθρώσεις και περικοπή του λειτουργικού κόστους.
Ξέρουμε πλέον καλά, ότι όπου αναφέρονται σε λειτουργικό κόστος, εννοούν κατά βάση τους μισθούς μας. Μισθοί που ήδη περικόπηκαν, υποτίθεται προσωρινά, με την τελευταία Επιχειρησιακή ΣΣΕ που υπέγραψε η τρόικα του ΣΥΕΤΕ. Μισθοί,που από ότι δείχνει η ενδοτική στάση της πλειοψηφίας της ΟΤΟΕ, θα χτυπηθούν και σε κλαδικό επίπεδο, με διακηρυγμένο στόχο των τραπεζιτών να επιστρέψουμε στα επίπεδα του 2007…
Δεν γνωρίζουμε, αλλά μπορούμε να μαντέψουμε το περιεχόμενο του επιχειρησιακού σχεδίου. Αναμφίβολα θα περιλαμβάνει νέα σημαντική επίθεση στα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματά μας. Στο στόχαστρο βρίσκεται προφανώς και ο Κανονισμός Εργασίας, ειδικά αν η τράπεζα περάσει στα χέρια του ΤΧΣ.
Επιπρόσθετα, η περαιτέρω απαξίωση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων, λόγω της συρρίκνωσης της αξίας των μετοχών τους, δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα για τη διασφάλιση του σημερινού επιπέδου των συντάξιμων αποδοχών και των παροχών προς τους ασφαλισμένους. Ειδικότερα για το Ταμείο Αυτασφαλείας, η αναμενόμενη υπαναχώρηση της διοίκησης από την καταβολή εργοδοτικής συνεισφοράς 2%, οδηγεί αναπόφευκτα σε σημαντικό περιορισμό του εφάπαξ σε ποσοστό τουλάχιστον 40%. Το ΤΥΠΕΤ έχει κι αυτό επενδύσει σημαντικό κομμάτι των αποθεματικών του σε μετοχές της ΕΤΕ, και αναμένει απώλειες που θα πλήξουν και άλλο την προοπτική βιωσιμότητάς του.
Κρίσιμο ζήτημα είναι η τύχη του Λογαριασμού Επικούρησης. Η ΕΤΕ είναι υποχρεωμένη να καλύπτει το σύνολο των επικουρικών συντάξεων, επειδή πρόκειται για λογαριασμό εγγυημένων παροχών. Δηλαδή η υποχρέωση του εργοδότη δεν τελειώνει με την καταβολή από μέρους του μόνο των εισφορών. Δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο, όμως, να μπει βέτο από την πλευρά του ΤΧΣ για διακοπή των χρηματικών καταβολών πέραν της εισφοράς, πράγμα που αν συμβεί θα έχει δραματικές συνέπειες για τους σημερινούς συνταξιούχους και τους μελλοντικούς δικαιούχους.
Μόνος δρόμος ο αγώνας για την ανατροπή
Απέναντι στην τύχη που κάποιοι προδιαγράφουν για εμάς ως εργαζόμενους, από την πλευρά μας πρέπει να υψώσουμε ισχυρές αντιστάσεις. Γιατί τι νόημα έχει να αγωνιστούμε για να «παραμείνει η τράπεζα σε ελληνικά χέρια», αν ταυτόχρονα δεν παλέψουμε για να ανατρέψουμε τη ζοφερή προοπτική που διαμορφώνεται για εμάς; Αν δεν υποχρεώσουμε την αυριανή διοίκηση της ΕΤΕ να σεβαστεί τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματά μας; Στην υπόθεση αυτή, είναι χρεοκοπημένη η λογική της ανάθεσης, ότι «κάποιος άλλος θα λύσει το πρόβλημα». Αυτό που απαιτείται είναι η ενεργή συμμετοχή όλων, βάζοντας στην άκρη κυβερνητικές-κομματικές-εργοδοτικές εξαρτήσεις και επιδιώξεις.
Γνωρίζουμε, φυσικά, ότι όσο υπάρχει η θηλιά των Μνημονίων στο λαιμό μας, θα συνεχιστούν οι επιθέσεις απέναντι στους εργαζόμενους. Με περισσότερο αυταρχισμό, με πιο σκληρή καταστολή. Για το λόγο αυτό, ο αγώνας μας για την υπεράσπιση των εργασιακών μας σχέσεων είναι σημαντικό στοιχείο του ευρύτερου αγώνα μας για την ανατροπή των Μνημονίων, των μέτρων και των κυβερνήσεων που τα εφαρμόζουν.
Ο δρόμος του αγώνα για την ανατροπή είναι η μόνη διέξοδος που έχουμε για να διεκδικήσουμε με άλλους όρους την ελπίδα που μας σβήνουν, το μέλλον που μας κλέβουν. Υπερβαίνουμε τα σκληρά διλήμματα της άλλης πλευράς. Δεν θα χαρίσουμε τη συναίνεσή μας με αντιστάθμισμα μια ψευδαίσθηση δήθεν «εξασφάλισης». Ούτε θα ταμπουρωθούμε στις αυταπάτες που μας σερβίρουν.
Σε ότι αφορά την τύχη της ΕΤΕ, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για μια τράπεζα δημόσια, κυρίαρχο εργαλείο στα χέρια της κοινωνίας για την εξυπηρέτηση των αναγκών της και τη χρηματοδότηση της παραγωγικής ανασυγκρότησης που απαιτείται. Παρότι διαχωρίζουμε τα δυο σενάρια που σήμερα διαμορφώνονται, δεν αποπροσανατολιζόμαστε από το βασική μας διεκδίκηση για ένα διαφορετικό τραπεζικό σύστημα, υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο, που θα λειτουργεί στην ίδια κατεύθυνση. Από αυτήν τη διεκδίκηση δεν πρόκειται να υπαναχωρήσουμε.
Ανάγκη για άμεση συλλογική δράση
Μπορεί η πλειοψηφία του ΣΥΕΤΕ να δραστηριοποιήθηκε άμεσα λόγω των εξελίξεων, δυστυχώς όμως, επαναλήφθηκαν φαινόμενα που υποβαθμίζουν τη συλλογική λειτουργία του Συλλόγου. Από τη συνέντευξη τύπου της 8/4/2013 μέχρι τη συνάντηση με τους υπόλοιπους συλλόγους εργαζομένων και συνταξιούχων στην ΕΤΕ, οι θέσεις και οι επεξεργασίες του ΣΥΕΤΕ δεν διαμορφώθηκαν στη βάση αποφάσεων των οργάνων. Στις κρίσιμες αυτές ώρες, απαιτείται ακριβώς το αντίστροφο, η περιφρούρηση της συλλογικότητάς μας και η ανάπτυξη ενωτικής και δυναμικής δράσης.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι θα έπρεπε να γίνει στο σύνολό της αποδεκτή η άποψη της ΔΑΣ για τις εξελίξεις. Αντιθέτως, η μέγιστη δυνατή κινητοποίηση προκύπτει, όταν λαμβάνονται υπόψη όλες οι οπτικές γωνίες, όταν κατατίθενται τεκμηριωμένες επεξεργασίες και λαμβάνονται αποφάσεις με συλλογικούς όρους. Για το λόγο αυτό παίρνουμε την πρωτοβουλία να απευθυνθούμε δημόσια σε όλους τους συναδέλφους μας.
* Απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους για μια δράση ενωτική, με στόχο την περιφρούρηση των δικαιωμάτων μας. Στο κομβικό σημείο που βρισκόμαστε, δεν χωράνε ούτε ηγεμονισμοί από την πλειοψηφία του ΣΥΕΤΕ, ούτε αυταπάτες, ούτε προειλημμένες αποφάσεις.
* Τις επόμενες ημέρες πρέπει να υπάρξει μια πανστρατιά ενημέρωσης και ενεργοποίησης όλων των εργαζομένων και των συνταξιούχων της ΕΤΕ. Η ΔΑΣ θα δώσει όλες τις δυνάμεις της για το σκοπό αυτό.
* Ζητάμε να τεθεί το ΔΣ του ΣΥΕΤΕ σε διαρκή συνεδρίαση μέχρι τη ΓΣ της ΕΤΕ, ώστε να βρεθούμε σε κάθε χώρο εργασίας.
* Καλούμε τους συναδέλφους να οργανώσουν συνελεύσεις στα καταστήματα και τις διευθύνσεις της τράπεζας και να κοινοποιήσουν τους προβληματισμούς τους στο ΣΥΕΤΕ.
* Για τα σημαντικά ζητήματα της συγκυρίας (ανακεφαλαιοποίηση ΕΤΕ – Κλαδική ΣΣΕ) ζητάμε τη διοργάνωση Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης του ΣΥΕΤΕ. Στην περίπτωση που αυτό δεν γίνει αποδεκτό, να συγκληθεί άμεσα το Πανελλαδικό Συμβούλιο ΣΥΕΤΕ με διευρυμένη σύνθεση (Γραμματείες Νομαρχιακών Παραρτημάτων και ΕΑΚ) και αποφασιστικό χαρακτήρα. Παράλληλα να διοργανωθούν Περιφερειακές Συνελεύσεις με κοινοποίηση των αποφάσεών τους στο ΔΣ του ΣΥΕΤΕ.
* Η προκηρυγμένη Γενική Απεργία την 1η Μάη να γίνει το ορόσημο του αγώνα μας. Πέρα από την απαράδεκτη μεθόδευση των εργοδοτών για μεταφορά της Εργατικής Πρωτομαγιάς την τρίτη ημέρα του Πάσχα, λες και πρόκειται για κινητή γιορτή, από την πλευρά μας πρέπει να δώσουμε στην απεργία αυτή το ιδιαίτερο περιεχόμενο των διεκδικήσεών μας. Με καθολική συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα.
Αλλέστα 