Η ομιλία του συναδέλφου Μανόλη Μαυροφόρου στη Γενική Συνέλευση της 4.4.2013

 

 

 

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Συμπληρώνονται 35 μήνες μνημονιακής πολιτικής που ουσιαστικά έχουν συντρίψει την ελληνική κοινωνία κ’ εμάς μαζί. Από την πλευρά της Συνδικαλιστικής Κίνησης «Αλλέστα» πιστεύουμε πως αυτή η μνημονιακή πολιτική δεν είναι παντοδύναμη. Εμείς είμαστε αδύναμοι γιατί δεν έχουμε ακόμα ενωθεί.

Η πρόταση και η επιδίωξη της «Αλλέστας», που συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας και δράσης στο Σύλλογο Συνταξιούχων της ΕΤΕ, στη σημερινή Γενική Συνέλευση έχει ένα στόχο. Όχι να συζητήσουμε τι έγινε στο παρελθόν αλλά να επιδιώξουμε ν’ απαντήσουμε στο κρίσιμο ερώτημα «τι κάνουμε τώρα». Και μέσα από τη σημερινή διαδικασία, νομίζω ότι πρέπει η συνέλευση ν’ απαντήσει στο κρίσιμο ερώτημα «με ποιο πρόγραμμα πορευόμαστε από τώρα και μετά».

Η πρόταση, που διατυπώθηκε και έχει μοιραστεί στο έντυπο της «Αλλέστα», τα σημεία 1-6 που συμπικνώνουν την πρότασή μας για πρόγραμμα δράσης από τώρα μέχρι τον Απρίλη του 2014, κατά τη γνώμη μας αποτελούν ένα κείμενο, μία απόφαση που απαντά στα σημερινά προβλήματα και μπορεί ν’ αποτελέσει βάση για την πορεία του Συλλόγου.

Προτείνουμε συγκεκριμένο πρόγραμμα που περιλαμβάνει ό,τι έχει σχέση με το ΤΥΠΕΤ, με την Επικουρική Ασφάλιση, με το Ταμείο Αυτασφάλειας, την ενίσχυση των παραρτημάτων του Συλλόγου, τη διαφάνεια και τη δημοκρατική λειτουργία του Συλλόγου και γενικότερα ζητήματα όπως οι πανεργατοϋπαλληλικές κινητοποιήσεις και οι διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος, η αξιοποίηση της οργανωτικής εμβέλειας τόσο της ΟΤΟΕ όσο και της ΟΣΤΟΕ.

Η πρότασή μας, το πρόγραμμα που βάζουμε στην κρίση σας, συνοδεύεται από συγκεκριμένες μεθόδους και ενέργειες για την υλοποίησή του. Στρατηγικός στόχος του είναι να πιέσουμε όσο γίνεται την εργοδοσία και την Κυβέρνηση εμποδίζοντας την ολοκλήρωση της οικονομικής καταστροφής μας. Τακτική μας είναι η κινητοποίηση των συναδέλφων, έτσι ώστε να συμμετέχουν συνειδητά στις ενέργειες που θ’ αποφασίσουμε από κοινού.

Αυτά που προτείνουμε δεν μπορούμε να τα κάνουμε μόνοι μας. Πρέπει να επιδιώξουμε συμμαχίες και μέσα στο Δ.Σ. του Συλλόγου έτσι ώστε να οικοδομήσουμε ένα ενωτικό, αντιπροσωπευτικό, διεκδικητικό προεδρείο που θα απαντά στα κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σε αυτή τη φάση. Ένα Προεδρείο που θα καθοδηγεί το Σύλλογο, έτσι ώστε η εργοδοσία και η Κυβέρνηση να νιώθουν την ανάσα μας.

Ν’ ανοίξουν οι πόρτες του Συλλόγου σε όλες τις συνδικαλιστικές κινήσεις που πήραν μέρος στις αρχαιρεσίες και όχι να συνεχίζεται η λογική ότι ορισμένοι αποκλείονται. Οι επιτροπές του Συλλόγου να λειτουργήσουν πιο δημοκρατικά, πιο αποτελεσματικά.

Η κριτική που ασκούμε στις άλλες κινήσεις φυσικά έχει και το στοιχείο της αυτοκριτικής. Δεν επιδιώκουμε το αλάθητο και ακούμε με προσοχή τις γνώμες και τις απόψεις των άλλων. Όμως ταυτόχρονα αναζητούμε τα σημεία σύγκλισης με όλες τις δυνάμεις μέσα στο Σύλλογο και έξω από το Σύλλογο, με τις υπόλοιπες συνδικαλιστικές οργανώσεις των συνταξιούχων που πλήττονται και αυτές. Να πορευτούμε ξέροντας ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το συνδικαλιστικό κίνημα είναι σοβαρές και πολύχρονες.

Ξαναλέμε η μνημονιακή πολιτική δεν είναι παντοδύναμη. Εμείς είμαστε αδύναμοι γιατί δεν έχουμε ενωθεί ακόμα. Στο κρίσιμο αυτό πρόβλημα επιδιώξαμε να υπάρχει μια πρόταση που τελειώνοντας τη Γ.Σ. οι συνάδελφοι να πούνε ότι σ’ ένα ζήτημα τουλάχιστον μπορέσαμε να ενωθούμε με την κοινή ψήφο μας. Η πρόταση για πρόγραμμα δράσης μπορούσε να είναι κοινή, ομόφωνη από το Δ.Σ. του Συλλόγου.

Πριν λίγο ένας ομιλητής περηφανεύτηκε ότι κατάφερε να ματαιώσει αυτό το κοινό πρόγραμμα. Κρίνετέ τον, συνάδελφοι. Αλλά να κρίνετε και το Προεδρείο που, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις συμμαχίες και τις ισορροπίες αυτού του Προεδρείου, λογόκρινε το κείμενο που διαμορφώθηκε με εντολή του Δ.Σ. από τους συνάδελφους Τζούλη, Πίσχινα και Μαυροφόρο.

Αφαιρέθηκε η ουσία και σας προτείνουν τώρα άλλο πρόγραμμα δράσης για ψήφιση στις προτελευταίες σελίδες του εντύπου που μοιράστηκε από το Σύλλογο. Είναι μια λογική που λέει: αφαιρούμε το περιεχόμενο και μένει το κέλυφος. Αφαιρούμε το περιεχόμενο και σας δίνουμε το περιτύλιγμα.

Στο ΤΥΠΕΤ αφαιρείται το ζήτημα της ουσιαστικής οργανωτικής αυτοτέλειας του ΤΥΠΕΤ. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα σε σχέση με τις εισφορές που πληρώνουν οι συνταξιούχοι και οι εν ενεργεία συνάδελοφι. Το πρόβλημα αυτό, από τη δικιά μας πλευρά, επιμένουμε ότι πρέπει να λυθεί με δημοκρατικούς όρους στα πλαίσια του ΤΥΠΕΤ και των μελών του Συλλόγου των συνταξιούχων. Η λογική που αναθέτει στο ΙΚΑ να ρυθμίσει το ζήτημα αυτό υπονομεύει την οργανωτική, διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια του ΤΥΠΕΤ. Αυτή που τάχα την έχουν για σημαία.

Στο δεύτερο ζήτημα, πίσω από το αίτημα της ισότιμης συμμετοχής των συνταξιούχων στο δικαίωμα ψήφου και εκλογής, οι συνάδελφοι του Προεδρείου ανακάλυψαν τη διαδικασία τώρα να βρουν κάποιους συναδέλφους από τους εν ενεργεία, που μέχρι προχθές δεν υποστήριζαν αυτό το αίτημα, ν’ ανοίξουν δικαστική διεκδίκηση.

 

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Είμαστε αυτοτελής συνδικαλιστική οργάνωση. Αν θέλουμε κάτι να κάνουμε, να παίρνουμε το θάρρος να το κάνουμε με διαφάνεια και όχι να πηγαίνουμε πίσω από τον καθένα που θέλει να παίξει παιχνίδια. Και νομίζουμε ότι είναι κατανοητό πως είμαστε αντίθετοι με τις λογικές αυτές.

Στην Επικουρική Ασφάλιση αποσιωπείται εντελώς ότι καταφέραμε ουσιαστικά, όντας μειοψηφία μαζί με άλλες δυνάμεις, να κρατήσουμε τη βασική μορφή του Επικουρικού Ταμείου. Αποσιωπούνε όμως και τους σοβαρούς κινδύνους που επικρέμονται πάνω από το Επικουρικό. Η αντίληψη που καλλιεργούν ότι αυτή τη στιγμή ο καλός Διοικητής ‒ο συνάδελφος, όπως γύρισαν σε όλη την Ελλάδα και είπαν‒, ο συνάδελφος Τουρκολιάς θα μας αντιμετωπίσει με θετικό τρόπο, είναι έξω από κάθε πραγματικότητα γιατί αφαιρεί αυτό που αντιμετωπίζουμε.

Όποιες καλές προθέσεις να έχει ο Τουρκολιάς βρισκόμαστε σε μια φάση ριζικής αναδιάταξης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και το πρώτο θύμα θα είναι το Επικουρικό. Αντί λοιπόν να ετοιμαστούμε πώς θ’ αντιμετωπίσουμε αυτό το σοβαρό κίνδυνο επικρατεί ένας εφησυχασμός. Το πρωί είπαν στο νομικό σύμβουλο «μην κάνεις αναφορά στο Επικουρικό». Ο Πλιάκος είπε να μην κάνουμε αναφορά και αναρωτιόταν γιατί ορισμένοι δημοσιοποιούν τα προβλήματα του Επικουρικού. Έτσι, συνάδελφοι, βοηθούμε να πάμε μπροστά;

Τρίτον στο θέμα της αυτασφάλειας αποσιωπούν το θετικό βήμα που έγινε με την ενίσχυση του ταμείου με 2% εργοδοτική εισφορά, που αντικειμενικά αποτελεί μια ουσιαστική ανάσα για το Ταμείο Αυτασφάλειας και τι ανακαλύπτουν τώρα; Να κάνουμε παιχνιδάκια με ορισμένους συναδέλφους που πήραν σύνταξη το 2012 και ν’ ανακηρύξουμε βασικό θέμα τη διεκδίκηση της αναδρομικής μείωσης που έγινε στο εφάπαξ. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα ή να διεκδικήσουμε όλοι μαζί την εργοδοτική εισφορά που έκοψε η προηγούμενη ή πιο προηγούμενη Κυβέρνηση στο Ταμείο Αυτασφάλειας;

 

Στο θέμα της ΟΣΤΟΕ, συνάδελφοι, υπάρχει μια ένοχη σιωπή. Από τον Οκτώβρη υπάρχει μια ομόφωνη απόφαση που αφορά την ανισοτιμία σε σχέση με τις εισφορές που έχει καταβάλει ο Σύλλογος. Εισφορές που είναι δικά σας ιερά χρήματα. Πάνω από €300.000 επί πλέον κατέβαλε ο Σύλλογος Συνταξιούχων της ΕΤΕ ως συνδρομή στην ΟΣΤΟΕ.

Αποσιωπάται η ομόφωνη απόφαση. Δεύτερον απαγορεύεται να δημοσιευτεί στο περιοδικό του Συλλόγου για να μη φανεί η έκταση των επί πλέον καταβληθέντων. Τρίτον αποσιωπάται η ομόφωνη απόφαση για τον τρόπο που θα επιστρέψει η ΟΣΤΟΕ τα χρήματα.

 

Στο θέμα των Ν.Σ. υπάρχει μια πρόταση για ουσιαστική βοήθεια προς τα Νομαρχιακά Παραρτήματα και οργανωτικά μέτρα που θα τα βοηθήσουν να αναπτύξουν τη δράση. Αυτή όμως πάει στην άκρη.

Στο θέμα της πρωτοβουλίας για δράση με άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, είχε αποφασίσει το Προεδρείο, από το Σεπτέμβρη του 2012, να καλέσουμε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των συνταξιούχων να συζητήσουμε τι μπορούμε να κάνουμε. Είμαστε το μόνο κομμάτι της κοινωνίας που δεν κατεβήκαμε στους δρόμους με τη μνημονιακή πολιτική. Ακόμα και οι παπάδες που φυσικά τους σέβομαι έχουν κατέβει. Οι συνταξιούχοι δεν κατέβηκαν. Έγινε προσπάθεια, καλέσαμε τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις και πετάγεται η σφραγίδα, η λεγόμενη ΑΓΣΕΕ, πετάγεται και ο συνάδελφος Πλιάκος και λεει ότι αυτό είναι έργο δικό μας. Ένα θετικό βήμα που πήγε να γίνει ματαιώνεται. Υπήρχε πρόταση σ’ αυτό το πρόγραμμα δράσης να επαναληφθεί αυτή η πρωτοβουλία και επειδή επιμένει ο συνάδελφος Πίσκοπος να το ματαιώσει, το Προεδρείο κάνει πίσω. Τελικά ποιες πιέσεις δέχεται το Προεδρείο;

Εϊπαμε και λέμε με σαφήνεια: μέτρα για δημοκρατική λειτουργία του Συλλόγου. Επιμένουμε: α) να συμμετέχουν και οι εκπρόσωποι των 2 ψηφοδελτίων που δεν εξέλεξαν αντιπροσώπους στο Δ.Σ., β) να βελτιωθεί η λειτουργία των Επιτροπών.

Η δικιά μας πρόταση μπορεί ν’ απαντήσει σε αυτά τα ζητήματα. Όσοι έχετε μείνει εδώ μπορείτε να απαιτείσετε να μπει σε ψηφοφορία, για να βοηθήσει το Σύλλογο στις αυριανές συνθήκες που θα είναι πιο δύσκολες.

Επιμένουμε ότι αυτή η πολιτική έχει καλλιεργήσει το φόβο και σ’ εμάς. Επομένως αν κάνουμε ένα βήμα ενότητας, που είναι η ψήφιση του προγράμματος δράσης (πρόγραμμα που δεν είναι της «Αλλέστας», είναι το κείμενο που διαμορφώθηκε μετά από συνεργασία των Τζούλη, Πίσχινα και Μαυροφόρου), θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε με καλύτερες προϋποθέσεις. Να κάνουμε λοιπόν αυτό το βήμα της ενότητας, περψηφίζοντας το πρόγραμμα δράσης.

Η μνημονιακή πολιτική από τη δικιά μας πλευρά πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί πιο αποτελεσματικά. Η μόνη σωστή απάντηση που πήραμε από τη δικιά σας πλευρά ήταν να ξεκινήσουμε τους αγώνες.

Καλή δύναμη, καλούς αγώνες, συνάδελφοι.