Σοβαρή παράλειψη, από πολλούς αλλά κι από μας! Αφήσαμε να περάσει χωρίς καν σχόλιο το πρόσφατο «μήνυμα» του κ. Τουρκολιά προς τους «αγαπητούς συναδέλφους» (ναι, έτσι τους αποκαλεί) τους Εργαζόμενους στην Εθνική Τράπεζα.
Τηλεγραφικές επισημάνσεις:
α) Ενώ οι ηγετικές ομάδες της Ε.Ε. προωθούν ριζικές αναδιαρθρώσεις με επίκεντρο το χρηματοπιστωτικό τομέα, στη χώρα μας συνεχίζεται η κυριαρχία της μπακάλικης -αλλά και ληστρικής- αντίληψης για την αναδιανομή της τραπεζικής πίτας.
β) Έχουμε τη συνέχεια όσων διαδραματίστηκαν με την επανακεφαλαιοποίηση των 4 συστημικών τραπεζών και όσα την ακολούθησαν και τη «συμπλήρωσαν».
Είναι γνωστό το πλιάτσικο που έλαβε χώρα πάνω και γύρω από την επανακεφαλαιοποίηση. Ποιοι, πώς, γιατί και με ποιο ρόλο της μνημονιακής κυβέρνησης ασέλγησαν (πάλι) σε βάρος του ελληνικού λαού είναι γνωστά.
γ) Η Εθνική Τράπεζα αντιμετωπίζεται, από την Κυβέρνηση και τα συμφέροντα που υπηρετεί, ως «ο μεγάλος ασθενής» και στην κρίσιμη αυτή εξέλιξη η σημερινή Διοίκηση της ΕΤΕ (δηλαδή η ηγετική ομάδα Τουρκολιά) επωμίζεται σοβαρές ευθύνες καθώς «ανέχεται» (τουλάχιστο, γιατί δεν έχουμε στοιχεία ότι συνεργεί κι όλας) σ΄αυτό το κακοπαιγμένο έργο.
δ) Κατά τη γνώμη μου και μόνο το γεγονός ότι (και) η σημερινή Διοίκηση της ΕΤΕ συνεχίζει το πολύχρονο ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΓΑΛΕΡΑΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ 1.500 ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟΥ 2013, αρκεί για να αποκαλύψει το υποκριτικό προσωπείο της. Μπορούσα λοιπόν να αρκεστώ σ’ αυτό και μόνο το δήγμα (ναι με ήτα!).
ε) Ποιος είναι ο ταξικός χαραχτήρας των προγραμμάτων της λεγόμενης εθελούσιας συνταξιοδότησης;
Να μετακυλήσουν την οικονομική επιβάρυνση από τη μισθοδοσία των Εργαζομένων μέσω του ΙΚΑ και του κρατικού προϋπολογισμού στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
«Να ανανεώσουν» το Προσωπικό, με νέους, φτηνά Εργαζόμενους και με ελάχιστα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Όλα τ’ άλλα είναι φύκια που τα πωλούν για μεταξωτές κορδέλες.
στ) Η σωστή γραμμή -κατά τη γνώμη μου- θα ήταν η διαμόρφωση ενός μετώπου δράσης κόντρα στα προγράμματα «εθελούσιας» συνταξιοδότησης.
«Σωστή γραμμή» όμως χωρίς τον αναγκαίο συσχετισμό δυνάμεων καταλήγει σε βολονταρισμό και πιθανή ήττα!
Άλλη γραμμή μπορεί να είναι η ακόλουθη:
Η επιδίωξη από τις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις -στην προκειμένη περίπτωση των Εργαζομένων και Συνταξιούχων της Εθνικής- ενός ενιαίου διεκδικητικού μετώπου, με κύριους στόχους διακδίκησης
= το ΤΥΠΕΤ,
= την Επικουρική Ασφάλιση,
= το Ταμείο Αυτασφάλειας (εφάπαξ), δηλαδή η επιδίωξη μιας διαφορετικής ατζέντας από αυτήν που προωθεί η εργοδοσία και κυβέρνηση.
Είναι κατανοητό ότι αυτή η τακτική δεν ανατρέπει τη στρατηγική της εργοδοσίας, όμως μπορεί να περιορίσει σημαντικά τα πλήγματα που δέχονται οι Ασφαλισμένοι και έτσι να πάρουν μια «ανάσα» απέναντι στην αντίληψη του «δεν γίνεται τίποτα».
η) Ερχόμαστε όμως τώρα στο γνωστό και κλασικό ερωτημα «τι κάνουμε;» (χιούμορ είναι, δεν καβάλησα καλάμι να το παίξω και… Λένιν!).
Στα δύσκολα αυτά μονοπάτια θα συνεχίσω αργότερα με βάση τον προβληματισμό (και) της Γραμματείας της συνδικαλιστικής κίνησης Αλλέστα.
Μανόλης Μαυροφόρος
Αλλέστα 